Praatje bij een plaatje Januari 2011 Nr. 4

Geronimo Stilton op bezoek in de Bibliotheek van AnnaPaulowna vanwege de opening van het Makkelijk Lezen Plein.

Op woensdag 26 januari 2011 werd 's middags om 14.00 uur het Makkelijk Lezen Plein geopend door de overhandiging van een cadeau aan Geronimo Stilton. Het cadeau bevatte een boek van hem, en door het plaatsen van dit boek in de kast van het Makkelijk Lezen Plein, was de opening verricht.
Daarna werden de aanwezige kinderen (ongeveer 50 stuks) in groepen gedeeld en werd er een spel gespeeld waarbij de bedoeling was dat iedereen een aantal opdrachten moest uitvoeren.

Dit kon bv. zijn: vijf verschillen zoeken tussen twee afbeeldingen, vragen beantwoorden over de boeken van Geronimo, een letterspel en nog veel meer. Bij iedere opdracht kon een sleutel verdiend worden.
Alle kinderen gingen enthousiast aan het werk, tussendoor voorzien van limonade en snoeperij. De groep die uiteindelijk gewonnen had, kreeg de sleutel van de schatkist, die afgebeeld staat op het plaatje.

Verbazingwekkend was om te zien hoe populair deze muis, hoofdredacteur van de krant " De Wakkere Muis" , is. Zelfs een kind van twee turven hoog, hooguit 3 jaar, vroeg waar Geronimo Stilton was, want hij zat niet op zijn plek.
Dat er minder kinderen waren heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat Geronimo concurrentie had van het uitwisselen van voetbalplaatjes bij de C 1000. Toch was het een groot succes met blije kinderen en blije ouders, en wij kunnen terugkijken op een mooie opening van het Makkelijk Lezen Plein en een zeer geslaagde middag.

's Morgens toch maar een boek gekocht van deze bekende schrijver, dat had ik tenslotte vorig jaar bij de lezing van Simone van de Vlugt ook gedaan. Ik ben op het moment halverwege in "Een diefstal om van te smullen" en kan best begrijpen waarom kinderen hiervan smullen.
Spannend gebracht met grappige tekeningen, afwisseling van lettertype en de voorstelling van alle bekende figuren aan het begin. Dit is denk ik, wel herkenbaar voor elk boek. Doordat er teruggegrepen wordt naar bekende boeken en gebeurtenissen uit het veleden, bv. "De reis om de wereld in 80 dagen" ,
worden dit soort dingen dichterbij de jeugd gebracht.

Ik ga deze titel zeker invoeren bij mijn boekenkast op Library Thing. Het zal mij benieuwen hoeveel mensen deze titel ook in hun bezit hebben.

Praatje bij een plaatje Januari 2011 Nr. 3

Feng shui ( spreek uit: fang sjwie),  de Chinese wijze van woninginrichting, gebaseerd op de 5 elementen : hout, vuur, aarde, metaal en water. Dit is natuurlijk een heel groot onderwerp, daarom wil ik het toepassen

op een enkel onderdeel, namenlijk met betrekking tot de verlichting.

Verlichting kan worden ingedeeld volgens de vijf elementen.

Hout: Gebruik maken van omhoog gerichte lampen. Hierdoor lijkt de kamer ruimer. Dit is vooral aan te raden voor kamers met een laag of balken  plafond.

Vuur: Verlichting die een explosie van licht geeft, bv. een kroonluchter.

Aarde: Staande of op een tafel geplaatste lampen  met zacht licht vertragen de energiestroom en geven

een ontspannen en intieme sfeer aan de kamer.

Metaal: Voor een intens en geconcentreerd gevoel kan je spots gebruiken om iets extra te belichten.

Water: Licht dat voortdurend verandert geeft meer water-chi af. Dit krijg je met gekleurd licht dat op een

muur wordt geprojecteerd of licht dat door gladde stof heen glinstert.

Mijn wens voor Casa Elena was een Tiffany lamp op staande voet te vinden, maar dat was nog niet zo gemakkelijk.In eerste instantie niet bij Google afbeeldingen. Daarna mijn hoop nog gevestigd op Flickr.

Uiteindelijk heb ik hem toch bij Google afbeeldingen gevonden. Maar ik kom dus uit bij het element aarde, nl. een lamp die een kamer een ontspannen en intieme sfeer kan geven.

Het grappige is dat het net lijkt alsof je bezig bent met het aanschaffen van een lamp voor je eigen huis.

De lamp staat dus als gadget en zal het licht op alles laten schijnen (hoop ik, daar ga ik ten minste van uit).

Een pittig praatje voor een plaatje, maar als het plaatje helemaal klopt, is het praatje goed.

Praatje bij een plaatje Januari 2011 Nr. 2

Het Beatles Mueum in Alkmaar. Ik ben er nog niet geweest, maar dat gaat zeker een keer gebeuren.
Er stond een artikel over in de Koerier, het huis aan huis blad in Heerhugowaard.
Daar was ik natuurlijk te laat voor, want voor ik dit idee had waren de kranten al uitgezocht, in de schuur beland en buiten gezet voor de ophaaldienst van kranten en dergelijke.
Daarom de website opgezocht en toen stuitte ik op dit leuke logo.

Het museum bezit een zeer omvangrijke Beatlescollectie. Zo kan je o.a. originele gesigneerde contracten zien waaronder het platencontract uit 1967 en documenten over het bezoek aan Nederland. Buiten deze collectie documenten zijn souvenirs, kleding, platen en platenhoezen te zien uit de gehele wereld. Maar ook zeldzame beeldopnamen en onuitgebrachte Beatles muziek.

Mijn eigen herinneringen aan de Beatles bestaan uit zwart-wit tv beelden van hun bezoek aan Treslong in Hillegom  in 1964. Dit was natuurlijk vlakbij Lisse en daarom heel leuk.
En natuurlijk de plagerij van mijn broer betreffende Penny Lane, de aanleiding voor de naam van mijn gmail.
Dus kom je ooit in Alkmaar dan is een bezoek aan dit museum de moeite waard.
Bovendien hou ik jullie op de hoogte als wij daar zelf een kijkje gaan nemen.

Praatje bij een plaatje Januari 2011 Nr. 1

De cursus is afgelopen, maar Casa Elena wordt nog niet gesloten. Natuurlijk eerst de felicitaties voor Bernadette, Lemien en Mirelle, maar ook voor iedereen die het certificaat heeft gekregen.

En dan nu de start van een nieuwe rubriek nl. " Praatje bij een plaatje". Eerst het plaatje, dan het praatje, maar met nadruk op het praatje. Wetenswaardigheden, gebeurtenissen, musea, kortom van alles wat.
Afgewisseld met misschien nog wel af en toe een ding om nog even bij te blijven.

Ja, "Haar naam was Sarah" , geschreven door Tatiana de Rosnay,  door veel collega's misschien al gelezen of als film bekeken. Ik heb het boek nog niet gelezen, maar ik ben wel maandagavond (11 januari) met een vriendin naar de bioscoop geweest.
Het was de bedoeling dat ik eerst het boek zou lezen, maar daar ben ik o.a. door de 23 dingen nog niet aan toe gekomen. Zij had het wel gelezen en wist dus min of meer hoe de film eruit zou zien.
We moesten rekening houden met heftige taferelen.

In het Parijs van 1942 wordt een Joods gezin bij een razzia  bevolen spullen te pakken om naar het Velodrome d'Hivers  te gaan. Het meisje Sarah heeft zonder dat haar ouders en de soldaten het zien, haar broertje in een kast opgesloten.
Zij wordt gescheiden van haar ouders en weet later uit een kamp te ontsnappen, samen met een ander Joods meisje. Een Amerikaanse journaliste stuit jaren later op de geschiedenis en probeert te achterhalen wat zich allemaal heeft afgespeeld. Door een geheim in haar eigen familie wordt zij er nog nauwer bij betrokken.

De verfilming ervan maakte diepe indruk. Flashbacks en het onderzoek van de journaliste wisselen elkaar af .
We hebben ademloos zitten kijken en gingen na afloop met een stil gevoel en diep onder de indruk naar huis.
Binnenkort ga ik het boek lezen met het gevoel dat het waarschijnlijk een goede aanvulling zal zijn op de film.

Zoals velen al weten is het boek heel goed aan te bevelen als alternatief voor Anne Frank.
Misschien is het wel te gebruiken in een leeslijstje over dit onderwerp, samen met het jeugdboek "Het verlaten hotel" geschreven door Miriam Elias.