Praatje bij een plaatje Februari 2011 Nr.3

Het Vredespaleis in Den Haag. Dit doet me aan vroeger denken. Ooit zijn we vanuit Lisse een dagje uit naar Den Haag geweest. Toen gingen we naar Madurodam, Panorama Mesdag en het Vredespaleis.
Van het laatste herinner ik mij een heel groot gebouw met een trap ervoor en een grote hal.
En het symbool van twee duiven. En nu het plaatje zoeken wat daarbij past.

Het is dus een groot gebouw met een groot grasveld ervoor. Die grote hal klopt wel en het geheel heeft toen al diepe indruk gemaakt. En nu met de 23 dingen kwam ik met het zoeken naar RSS feeds de Bibliotheek van het Vredespaleis tegen, met ruim 250 abonnementen.
Met een prachtige collectie op juridisch gebied en connecties in binnen- en buitenland. En dus een mooie reden om er nog eens een bezoek aan te brengen.

Het Vredespaleis is gesticht door Andrew Carnegie en het is het eigendom van de Carnegie Stichting. Het geeft huisvesting aan het Internationaal Gerechtshof, het Permanent Hof van Arbitrage, de Bibliotheek van het Vredespaleis en de Haagse Academie voor Internationaal Recht.
Het is niet vrij toegankelijk voor het publiek, maar de mogelijkheid bestaat wel om het te bezichtigen door deel te nemen aan een rondleiding.

De Bibliotheek is gespecialiseerd in vakliteratuur over het internationaal publiek en privaat recht, vergelijkend recht en jurisprudentie uit  alle landen van de wereld. Het bevat bovendien werken van Erasmus en Grotius die aan de wieg hebben gestaan van het vredesdenken en de ontwikkeling van het internationaal recht van de 16e en 17e eeuw. Het heeft zelfs de meest uitgebreide Grotiuscollectie ter wereld.
Andrew Carnegie had als een van de voorwaarden gesteld dat het Vredespaleis een uitgebreide en hoogstaande bibliotheek moest bezitten.

Kortom, zeker een bezoek waard. En grappig eigenlijk dat deze cursus je terugbrengt naar waardevolle herinneringen uit je jeugd.

Praatje bij een plaatje Februari 2011 Nr. 2

Een vliegtuig op het vliegveld Valkenburg bij Leiden. Dit vliegveld vormt de achtergrond voor de musical  "Soldaat van Oranje" , naar het bekende boek van Eric Hazelhoff Roelfzema.
Samen met vrienden hebben we hier genoten van een adembenemende voorstelling met spectaculaire effecten. In een hangar met een draaiplateau kon je vanuit je stoel alles volgen en waande je je op een boot of in de cockpit van een bommenwerper.
Maar vooral de oorlogstijd werd heel goed weergegeven met authentieke zwart-wit beelden en opnames.

Veel mensen kennen het verhaal vooral door de film met Jeroen Krabbe en Rutger Hauer, met de muziek van Rogier van Otterloo.
Het verhaal van de studententijd in Leiden, beginnende met de ontgroening bij de Studentenvereniging Minerva, volgt het leven van een vriendengroep dat een andere wending krijgt als de oorlog uitbreekt.
Er wordt een foto gemaakt op een galafeest en na de oorlog blijkt dat er niet veel mensen meer over gebleven zijn. De jonge Erik Hazelhoff, die deel wil nemen aan het verzet, wordt geconfronteerd met een vriend van wie de ouders NSBers zijn, en die uiteindelijk zijn vrienden verraadt.
Samen met twee vrienden bereikt Hazelhoff Engeland waar hij uiteindelijk adjudant wordt van koningin Wilhelmina. Na de oorlog keert hij terug naar Leiden waar hij bij een bezoek aan het Rapenburg zijn studie- genote Ada redt van een aantal mensen die bezig zijn haar haar af te knippen, omdat ze samenwerkte met de NSBers.

Het filmpje van You tube geeft een mooi beeld van deze diepe indruk makende musical met een eigen karakter. Met als slot de opening van de deuren naar buiten waar koningin Wilhelmina uit het vliegtuig stapt en voet zet op Nederlandse bodem.
Tot augustus zal deze musical nog in deze hangar opgevoerd worden en uit de Musical Awards van 2010 blijkt hoe het wordt gewaardeerd.

Praatje bij een plaatje Februari 2011 Nr. 1

En nu tocht echt een bezoek gebracht aan het Beatles Museum in Alkmaar. Op een regenachtige vrijdag in februari. Eerst op het verkeerde nummer, maar later zaten we toch goed.
Kanaalkade 28, en te lopen vanaf het station. Je waant je een paar uurtjes terug in de tijd.
Het is een particuliere verzameling, ontstaan uit een hobby. De Alkmaarder Azing Moltmaker heeft alles bij elkaar gebracht. Wat er staat is 10% van de totale verzameling.Je vindt er o.a. een complete tienerkamer waarvan het behang bestaat uit posters met de idolen erop. En natuurlijk alle platen met hoezen in alle talen die je maar kunt bedenken. Maar vooral het materiaal uit hun beginperiode en de tijd dat ze in Hamburg optraden is interessant. 

Op het moment wordt er gewerkt aan een grote ruimte onder de vloer waarmee het museum wordt uitgebreid en de totale collectie geplaatst kan worden.En natuurlijk is de singel met Penny Lane daar ook bij.
Ook buitenlanders weten het museum te vinden, onder meer door de bekendheid van de website op internet.
Kortom zeker een bezoek waard, en voor de prijs hoef je het niet te laten.

Praatje bij een plaatje Januari 2011 Nr. 4

Geronimo Stilton op bezoek in de Bibliotheek van AnnaPaulowna vanwege de opening van het Makkelijk Lezen Plein.

Op woensdag 26 januari 2011 werd 's middags om 14.00 uur het Makkelijk Lezen Plein geopend door de overhandiging van een cadeau aan Geronimo Stilton. Het cadeau bevatte een boek van hem, en door het plaatsen van dit boek in de kast van het Makkelijk Lezen Plein, was de opening verricht.
Daarna werden de aanwezige kinderen (ongeveer 50 stuks) in groepen gedeeld en werd er een spel gespeeld waarbij de bedoeling was dat iedereen een aantal opdrachten moest uitvoeren.

Dit kon bv. zijn: vijf verschillen zoeken tussen twee afbeeldingen, vragen beantwoorden over de boeken van Geronimo, een letterspel en nog veel meer. Bij iedere opdracht kon een sleutel verdiend worden.
Alle kinderen gingen enthousiast aan het werk, tussendoor voorzien van limonade en snoeperij. De groep die uiteindelijk gewonnen had, kreeg de sleutel van de schatkist, die afgebeeld staat op het plaatje.

Verbazingwekkend was om te zien hoe populair deze muis, hoofdredacteur van de krant " De Wakkere Muis" , is. Zelfs een kind van twee turven hoog, hooguit 3 jaar, vroeg waar Geronimo Stilton was, want hij zat niet op zijn plek.
Dat er minder kinderen waren heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat Geronimo concurrentie had van het uitwisselen van voetbalplaatjes bij de C 1000. Toch was het een groot succes met blije kinderen en blije ouders, en wij kunnen terugkijken op een mooie opening van het Makkelijk Lezen Plein en een zeer geslaagde middag.

's Morgens toch maar een boek gekocht van deze bekende schrijver, dat had ik tenslotte vorig jaar bij de lezing van Simone van de Vlugt ook gedaan. Ik ben op het moment halverwege in "Een diefstal om van te smullen" en kan best begrijpen waarom kinderen hiervan smullen.
Spannend gebracht met grappige tekeningen, afwisseling van lettertype en de voorstelling van alle bekende figuren aan het begin. Dit is denk ik, wel herkenbaar voor elk boek. Doordat er teruggegrepen wordt naar bekende boeken en gebeurtenissen uit het veleden, bv. "De reis om de wereld in 80 dagen" ,
worden dit soort dingen dichterbij de jeugd gebracht.

Ik ga deze titel zeker invoeren bij mijn boekenkast op Library Thing. Het zal mij benieuwen hoeveel mensen deze titel ook in hun bezit hebben.

Praatje bij een plaatje Januari 2011 Nr. 3

Feng shui ( spreek uit: fang sjwie),  de Chinese wijze van woninginrichting, gebaseerd op de 5 elementen : hout, vuur, aarde, metaal en water. Dit is natuurlijk een heel groot onderwerp, daarom wil ik het toepassen

op een enkel onderdeel, namenlijk met betrekking tot de verlichting.

Verlichting kan worden ingedeeld volgens de vijf elementen.

Hout: Gebruik maken van omhoog gerichte lampen. Hierdoor lijkt de kamer ruimer. Dit is vooral aan te raden voor kamers met een laag of balken  plafond.

Vuur: Verlichting die een explosie van licht geeft, bv. een kroonluchter.

Aarde: Staande of op een tafel geplaatste lampen  met zacht licht vertragen de energiestroom en geven

een ontspannen en intieme sfeer aan de kamer.

Metaal: Voor een intens en geconcentreerd gevoel kan je spots gebruiken om iets extra te belichten.

Water: Licht dat voortdurend verandert geeft meer water-chi af. Dit krijg je met gekleurd licht dat op een

muur wordt geprojecteerd of licht dat door gladde stof heen glinstert.

Mijn wens voor Casa Elena was een Tiffany lamp op staande voet te vinden, maar dat was nog niet zo gemakkelijk.In eerste instantie niet bij Google afbeeldingen. Daarna mijn hoop nog gevestigd op Flickr.

Uiteindelijk heb ik hem toch bij Google afbeeldingen gevonden. Maar ik kom dus uit bij het element aarde, nl. een lamp die een kamer een ontspannen en intieme sfeer kan geven.

Het grappige is dat het net lijkt alsof je bezig bent met het aanschaffen van een lamp voor je eigen huis.

De lamp staat dus als gadget en zal het licht op alles laten schijnen (hoop ik, daar ga ik ten minste van uit).

Een pittig praatje voor een plaatje, maar als het plaatje helemaal klopt, is het praatje goed.

Praatje bij een plaatje Januari 2011 Nr. 2

Het Beatles Mueum in Alkmaar. Ik ben er nog niet geweest, maar dat gaat zeker een keer gebeuren.
Er stond een artikel over in de Koerier, het huis aan huis blad in Heerhugowaard.
Daar was ik natuurlijk te laat voor, want voor ik dit idee had waren de kranten al uitgezocht, in de schuur beland en buiten gezet voor de ophaaldienst van kranten en dergelijke.
Daarom de website opgezocht en toen stuitte ik op dit leuke logo.

Het museum bezit een zeer omvangrijke Beatlescollectie. Zo kan je o.a. originele gesigneerde contracten zien waaronder het platencontract uit 1967 en documenten over het bezoek aan Nederland. Buiten deze collectie documenten zijn souvenirs, kleding, platen en platenhoezen te zien uit de gehele wereld. Maar ook zeldzame beeldopnamen en onuitgebrachte Beatles muziek.

Mijn eigen herinneringen aan de Beatles bestaan uit zwart-wit tv beelden van hun bezoek aan Treslong in Hillegom  in 1964. Dit was natuurlijk vlakbij Lisse en daarom heel leuk.
En natuurlijk de plagerij van mijn broer betreffende Penny Lane, de aanleiding voor de naam van mijn gmail.
Dus kom je ooit in Alkmaar dan is een bezoek aan dit museum de moeite waard.
Bovendien hou ik jullie op de hoogte als wij daar zelf een kijkje gaan nemen.

Praatje bij een plaatje Januari 2011 Nr. 1

De cursus is afgelopen, maar Casa Elena wordt nog niet gesloten. Natuurlijk eerst de felicitaties voor Bernadette, Lemien en Mirelle, maar ook voor iedereen die het certificaat heeft gekregen.

En dan nu de start van een nieuwe rubriek nl. " Praatje bij een plaatje". Eerst het plaatje, dan het praatje, maar met nadruk op het praatje. Wetenswaardigheden, gebeurtenissen, musea, kortom van alles wat.
Afgewisseld met misschien nog wel af en toe een ding om nog even bij te blijven.

Ja, "Haar naam was Sarah" , geschreven door Tatiana de Rosnay,  door veel collega's misschien al gelezen of als film bekeken. Ik heb het boek nog niet gelezen, maar ik ben wel maandagavond (11 januari) met een vriendin naar de bioscoop geweest.
Het was de bedoeling dat ik eerst het boek zou lezen, maar daar ben ik o.a. door de 23 dingen nog niet aan toe gekomen. Zij had het wel gelezen en wist dus min of meer hoe de film eruit zou zien.
We moesten rekening houden met heftige taferelen.

In het Parijs van 1942 wordt een Joods gezin bij een razzia  bevolen spullen te pakken om naar het Velodrome d'Hivers  te gaan. Het meisje Sarah heeft zonder dat haar ouders en de soldaten het zien, haar broertje in een kast opgesloten.
Zij wordt gescheiden van haar ouders en weet later uit een kamp te ontsnappen, samen met een ander Joods meisje. Een Amerikaanse journaliste stuit jaren later op de geschiedenis en probeert te achterhalen wat zich allemaal heeft afgespeeld. Door een geheim in haar eigen familie wordt zij er nog nauwer bij betrokken.

De verfilming ervan maakte diepe indruk. Flashbacks en het onderzoek van de journaliste wisselen elkaar af .
We hebben ademloos zitten kijken en gingen na afloop met een stil gevoel en diep onder de indruk naar huis.
Binnenkort ga ik het boek lezen met het gevoel dat het waarschijnlijk een goede aanvulling zal zijn op de film.

Zoals velen al weten is het boek heel goed aan te bevelen als alternatief voor Anne Frank.
Misschien is het wel te gebruiken in een leeslijstje over dit onderwerp, samen met het jeugdboek "Het verlaten hotel" geschreven door Miriam Elias.